Daar gaan we dan, met de hele familie naar Ibiza. Blij dat we zijn, want deze vakantie hebben we een jaar geleden geboekt en eindelijk is het zover. Met z’n allen inclusief Noah, onze baby, vertrekken we op zaterdagmorgen. Het jonge gezin vanuit Amsterdam en wij met Carlo en Lieke vanuit het Zuiden. Ik heb wel een kleine knoop in de maag, hoe veilig is onze vlucht? De mondkapjesplicht voelt goed en onze vakantie modus staat aan, Ibiza we komen eraan.
Ons vakantieverblijf is een droom
Onze vlucht vanuit Eindhoven is vlekkeloos verlopen. Twee uren vliegen met een mondkapje op voelt veilig en kleine Noah valt als snel in slaap na de fles. Rachelle en ik kijken drie afleveringen van SATC en Ibiza is al in zicht. Op Ibiza luchthaven is het minder druk en steekproefsgewijs wordt de temperatuur gemeten, helemaal top. Met onze gehuurde bus rijden we veilig naar ons verblijf. Na 15 minuten rijden zien we ons droomhuis op een berg liggen. We kijken elkaar aan als we voor de deur parkeren, verblijven we hier een week? We huppelen bijna naar binnen en zien als snel dat ons verblijf een droom is.
Code oranje …
Helaas horen we tegelijkertijd dat Ibiza code oranje heeft gekregen. Toch wel even schrikken, maar de betovering van het huis is groter. Hier zijn we veilig en eenmaal thuis nemen we nog wel een soort van “quarantaine vakantie”. Heel eerlijk? Als we dit bericht een dag eerder hadden gekregen, waren we niet gevlogen naar Ibiza. Nu we eenmaal hier zijn gaan we genieten van ons familie weekje. Ik denk aan mijn moeder en weet dat zij mij gaat missen, zeker nu er nog 10 dagen extra bijkomen vanwege de quarantaine. Dit vind ik zo erg, want mijn moeder is mijn alles! Ik draai me om en verzink helemaal in het mooie uitzicht van Ibiza haven, Marina Botafoch.
De volgende dag heb ik een interview met AD, algemeen Dagblad, over code oranje in Ibiza. De dag erna plaatst De Limburger hetzelfde artikel. Het AD plaatst het artikel met een recente foto. Tja, een foto snel aanleveren is voor mij natuurlijk geen probleem. Er volgen allemaal lieve berichtjes en onze vakantie kan beginnen.
Honderdduizend kusjes voor Noah
Noah, ons kleinkind krijgt deze vakantie een tien. Hij schikt zich in alle situaties, overal waar wij zijn is hij ook. Hij slaapt als hij moe is en krijgt de fles als hij honger heeft. De hitte is hij al gewend van Nederland. Ja hoor, deze baby Noah is COOL! Op ons terras heeft Rachelle een soort box van kussens gemaakt en iedereen die langsloopt speelt met Noah. Hij krijgt volop aandacht van iedereen. Van mij krijgt hij elke dag wel honderdduizend kusjes, daarbij zing ik nog kinderliedjes uit mijn schoolcarrière als juffrouw. Opeens tover ik deze allemaal uit mijn hoed en krijg ik de hele familie aan het zingen, ha ha. Als familie heb je niet veel nodig, je hebt elkaar.
Thuis of op locatie uiteten
Het hoogtepunt van elke dag is wel het diner. Rachelle en Martijn hebben onderzoek naar restaurants gedaan en Rachelle heeft alles geboekt. De eerste dag wordt door de jongens boodschappen gedaan en bij Passion Ibiza worden de lekkerste salades gehaald. De meiden en ik dekken de tafel op het terras, heerlijk. Samen genieten we van de salades en het mooie uitzicht met zonsondergang. Even hebben we het gevoel alsof we in de hemel zijn.
Zo volgen er nog velen mooie dineravonden in verschillende restaurants. Zoals het eerste restaurant JUL’S, a casual fine dining restaurant with no limit cuisine. Echt wel, hier is zowel interieur/exterieur als de rijkelijke smaakjes een verrassende beleving.
Nog een aanrader is het countryside barbecue restaurant Casa Maca. Casa Maca is een boerderij die is omgebouwd tot een trendy hotel met luxe suites, een chic restaurant en buitenzwembaden. De kaart is fascinerend, ruig en modern. De countryside is Instagram proof, dus schieten maar …
Helemaal uitgedost gaan we elk jaar weer naar Lio, openluchtclub/restaurant. Deze avond blijft Noah bij de oppas en wij genieten van de amusement volle avond, betoverend mooi.
In the Oldtown ligt het restaurant la Oliva, hier komen we ook elke keer weer. The Oldtown is aangrijpend mooi en het kleine restaurant la Oliva is typisch Spaans.
Dus als de toekomst het toelaat zijn dit de aanbevelende top vier restaurants van ons.
Pret in ons busje
Waar hebben we het meest gelachen? Ik denk toch wel in ons huurbusje. Hierin begint de avond en eindigt de avond, voorpret en napret. De bus zelf is de oorzaak van de meeste pret. Deze bus heeft namelijk een slechte combinatie wat betreft airco- en muzieksterkte.
Staat namelijk in de bus de airco volop, hoor je de muziek minder. Wil je de muziek volop, moet de airco zachter. De meiden smelten achterin de bus, zodat de mannen de muziek goed horen. Of … de mannen klagen over de muzieksterkte, omdat de airco volop aan staat. Over normaal praten hebben we het nog niet eens. Met een baby aan boord zijn er strengere regels wat betreft de muziek. Rachelle en ik vinden de muziek altijd te hard. Karl en Carlo zijn diegene die voorin zitten, ze weten elke keer weer zoveel verwarring te creëren dat het een komisch ritueel is. De laatste rit naar ons huis mag ik gelukkig weer voorin zitten en alles loopt op rolletjes. Of toch niet?! In ieder geval begint Carlo nu opeens ook te klagen (ditmaal zit hij op de achterbank) en het hele ritueel begint weer van voren af aan, geweldig!
Tien dagen in quarantaine
Nu zijn we weer veilig thuis en blijven tien dagen quarantaine. Jammer, dat een normale vakantie toch beladen aanvoelt. Je gaat op vakantie ietwat anders en bij terugkomst hoop je op een goede afloop. We zijn voorzichtig geweest, maar je weet maar nooit. Toch neemt deze vakantie ons niemand af, want wat hebben we kunnen genieten van elkaar. Dit zou ik voor geen goud hebben willen missen.
Ibiza Time,
Family time!
