Het Herend servies heeft vanavond zijn première tijdens het familiediner bij mij thuis. Tante Elly (van wie ik het servies geërfd heb) zal trots zijn geweest. Ze zal vanavond stralen vanuit de hemel en niet alleen om haar servies, maar ook om de keuze van de gerechten. De gerechten van het menu komen namelijk ook uit haar oude recepten schrift. Ik hoor haar nog door de telefoon vertellen: “Kind, snijd de appeltjes mooi fijn, want dat maakt het juist zo sjiek”. Ja, tante Elly kent me natuurlijk en weet dat ik te snel wil zijn. Ha ha! Tante Elly, ik heb mijn best gedaan en iedereen heeft tijdens het diner genoten. Een avond vol nostalgie!
De tafel dekken, de dag ervoor
De dag voor het diner schik ik de tafel, dit geeft me rust. Ik gebruik de onderborden om het servies meer uitstraling te geven. Het oude Herend servies is namelijk kleiner dan mijn servies. Mijn tafel is ook al groter en zo is er toch weer balans. Ik gebruik de kommetjes van het servies ter decoratie. De groene blaadjes op het servies dragen bij aan de kerstsfeer. De Allessie servet ringen brengen het verleden en heden weer bij elkaar. Ik ben tevreden, maar ik voel toch dat het Herend servies bij tante Elly meer tot zijn recht kwam. Haar klassieke interieur met haar Herend servies was altijd top. What ever! De sfeer gaat er sowieso komen, daar zorgt de familie en het nostalgisch menu voor.
Kaasje Val-Dieu, om te delen
Het eerste gerecht van het vier gangen menu ga ik met jullie delen. Dit recept is makkelijk te bereiden en ook handig om de honger voor enkele meteen te stillen. Het gerecht vult, maar is luchtig tegelijk. Een verrassende beleving als ‘starter’ van dit nostalgische menu.
Benodigdheden voor 12 personen: 6 kaasjes Val-dieu, 3 Elstar appels (Juliëtte gesneden), 2 uitgeperste sinaasappelen, 12 takjes thijm, honing, roggebrood (rondjes zo groot als het kaasje met bijvoorbeeld een glas uitsnijden), peper uit de molen.
Bereidingswijze: oven voorverwarmen 150*, de gesneden appeltjes marineren in het sinaasappelsap, bakpapier op de bakplaat, hierop de roggebrood rondjes verdelen, het kaasje horizontaal doorsnijden en de doorgesneden kant op het brood leggen, de bovenkant van de kaas insmeren met honing, 6 minuten in de oven (ligt gesmolten blijft de kaas in de korst), brood/kaas/honing op het midden van het bord, eromheen de gemarineerde in juliëtte gesneden appeltjes, een vers takje thijm op het kaasje en tot slot mag de pepermolen er over heen.
De familie zit klaar en laat zich verrassen. Iedereen smult en zelfs mijn moeder (moeilijke eter) eet het eerste gerecht met gemak op. De verhalen beginnen en de magie van het verleden vindt het heden, hier doe ik het voor.
Geen vaatwasmachine, maar afwassen
Inderdaad, dit ‘hand painted’ servies mag niet in de vaatwasser. Zoals vroeger staan we weer samen in de keuken om het servies tussendoor af te wassen. Rachelle en Martijn helpen en alles loopt op rolletjes. Wanneer we de borden afruimen komen de verhalen van vroeger zoals: ”Miriam, mogen jullie de borden wel op elkaar stapelen?” Tja, zo voorzichtig is mijn tante vroeger geweest met haar servies. Ik ben ook voorzichtig, maar de borden mogen wel op elkaar gestapeld worden. We gaan niet op en neer lopen met in elke hand één bord. Tja, best wel ingewikkeld zo’n koninklijk servies. Er volgen nog meer verhalen van vroeger, het heden ademt het verleden. Zo mooi!
Mijn moeder geniet
Wanneer geniet mijn moeder? Mijn moeder is 84 jaar oud en geniet wanneer we allemaal bij elkaar zijn. Het is me bijna gelukt om iedereen bij elkaar te krijgen, alleen mijn zoon en zijn vriendin zijn er niet bij. Mijn zussen en hun mannen zijn er wel bij. De gerechten heb ik verder aangepast aan mijn moeder. De heldere bouillon soep met eigen gemaakte merg balletjes vindt ze overheerlijk. Het hoofd gerecht is ossenhaas met druivensaus die zij vroeger voor ons maakte. De oude gerechten passen geweldig bij het oude servies.
Af en toe kijkt mam en lacht ze naar mij. Mijn oudste zus zit naast haar en waakt over haar. Vanavond is zij ook een beetje het middelpunt. Voor haar is dit een mooi moment. Tot slot het nagerecht, hemelse modder oftewel crème de crack. Tja, aparte namen voor de tegenwoordig genoemde chocolade mouse. Overheerlijk, trouwens. Mijn moeder vindt het dessert altijd het lekkerst, daar verheugt ze zich ook het meest op. De bordjes worden door iedereen leeg geschraapt en ik leun ondertussen naar achteren. Mijn missie is geslaagd, een mooi en gezellig familie diner.
Een kopje koffie en dansend naar huis
Een kopje koffie? Ja hoor, de kop en schotel van het Herend servies komen op tafel. Je hebt het gevoel alsof je uit een poppenservies drinkt. De kopjes zijn een stuk kleiner als wij tegenwoordig gewend zijn. De nostalgie blijft tot het einde aan tafel. De bonbons en kerstkransjes liggen op mijn eigen gemaakte etagères. De muziek neemt de nostalgie over en er volgen liedjes uit de oudheid. Eerst wordt er meegezongen en tot slot wordt er gedanst. Mama danst met jong en oud en ik film…
Val-Dieu en Herend vertellen verhalen,
verhalen die we koesteren
DE MAGIE VAN NOSTAGIE
